بررسی گفتمان کلاس: مطالعه موردی کلاس تدریس انگلیسی به عنوان زبان خارجی در ایران هنگام استفاده از روش ارتباطی

این مقاله جنبه های مختلف گفتمان کلاس را در یک کلاس تدریس زبان انگلیسی که در آن از روش ارتباطی استفاده می شود مورد بررسی قرار می دهد. اطلاعات لازم از طریق مشاهده تعاملات کلاسی و ضبط صدا در 5 جلسه و جمعا بالغ بر 4 ساعت جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها، چهارچوبی تحلیلی تهیه شد که مشتمل بر ویژگی های مهم کلاس یعنی تبادلات آموزشی، ویژگی های نهاده، روش بازخورد، و نوع سوالات بود. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که اطلاعات جمع آوری شده حاوی 52 مورد تبادلات آموزشی است که در 73% آنها واکنش معلم به گفته های زبان آموزان بیشتر کارکرد ارزیابی دارد، معلم گفتار خود را با توجه سطح دانش زبانی زبان آموزان تغییر می دهد، و از میان روش های مختلف بازخورد اصلاحی روش بازریزی (51%) و بازخورد صریح (22%) بیشتر از بقیه مورد استفاده قرار گرفته است که به تبع آن فرصت و شانس کمتری برای عکس العمل و خود اصلاحی از سوی زبان آموزان ایجاد می شد. همچنین، بیشتر (57% ) سوالاتی که معلم از زبان آموزان می پرسید با هدف سنجش دانش زبان آموزان بود و تنها در 21% آنها هدف کسب واقعی اطلاعات بود که پاسخشان برای سوال کننده معلوم نبود.